-
1 puknąć się w czoło
= uderzyć się w czoło -
2 puknąć się się w czoło
= puknąć się się w głowę разг. опо́мниться, образу́миться -
3 puknąć się się w głowę
= puknąć się się w czoło -
4 puknąć się
-
5 puknąć\ się
сов.:\puknąć\ się się w czoło (w głowę) разг. опомниться, образумиться
-
6 uderzyć się w czoło
= puknąć się w czoło опо́мниться -
7 czoło
сущ.• лик• лицо• лоб• обличье• перед• передок• перёд• фронт• чело* * *czół|o☼, мн. Р. czół 1. лоб ♂;cofnięte \czóło скошенный лоб; z podniesionym \czółoem с высоко поднятой головой;
2. передняя часть; голова ž (kolumny);\czóło burzy грозовой фронт; wysunąć (wybić) się na \czóło а) выдвинуться вперёд;
б) выдвинуться на передний план (на первое место);● \czóło ет! привет!; \czółoem żołnierze! воен. здравствуйте, (товарищи) солдаты!;
na czele во главе;stanąć na czele стать во главе, возглавить;chylić \czółoa склонять голову; stawić \czóło оказать сопротивление; выйти на бой; w pocie \czółoа в поте лица; uderzyć (puknąć) się w \czóło опомниться;
mieć wytarte (miedziane) \czóło быть наглым (бессовестным)+2. przód, front
* * *c, мн P czół1) лоб mcofnięte czoło — ско́шенный лоб
z podniesionym czołem — с высоко́ по́днятой голово́й
2) пере́дняя часть; голова́ ż ( kolumny)czoło burzy — грозово́й фронт
•- wybić się na czoło
- czoło em!
- czołem żołnierze!
- na czele
- stanąć na czele
- chylić czoła - uderzyć się w czoło
- puknąć się w czoło
- mieć wytarte czoło
- mieć miedziane czołoSyn:
См. также в других словарях:
puknąć się [uderzyć się] w czoło — {{/stl 13}}{{stl 7}} nagle uprzytomnić sobie, że robi się błąd, głupstwo; opamiętać się, zastanowić się, co się robi lub mówi : {{/stl 7}}{{stl 10}}Na szczęście, w pewnym momencie puknął się w czoło i schował pieniądze z powrotem. Ty, puknij się… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
puknąć się — pot. Puknij się, stuknij się w czoło, w głowę, posp. w łeb «słowa kierowane do osoby, która mówi głupstwa»: Maniuś, ona mi się nawet podoba. – Co? – zdumiał się Paragon. – Widziałeś, ma ładne oczy. – Puknij się w głowę. Detektyw nie musi mieć… … Słownik frazeologiczny
czoło — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. czole; lm D. czół {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} część twarzy człowieka nad brwiami i nosem; górna przednia część głowy zwierzęcia : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mieć wysokie, niskie… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
czoło — 1. Chmurzyć czoło «zasępiać się, smutnieć»: Gdyby człowiek mógł zapanować nad własnym ciałem, nad chorobą, nad śmiercią... – rozmarza się, po czym natychmiast chmurzy czoło. – Nie znoszę tego Butkiewicza. M. Saramonowicz, Lustra. 2. Rozchmurzyć,… … Słownik frazeologiczny
czoło — n III, Ms. czole; lm D. czół 1. «górna część twarzy powyżej oczu; u zwierząt: część głowy pomiędzy skrońmi» Czoło białe, gładkie. Czoło niskie, wyniosłe, wysokie. Czoło sklepione, szerokie, wąskie, wypukłe. Myślące czoło. ◊ Miedziane, wytarte… … Słownik języka polskiego
uderzać się – uderzyć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} stykać się gwałtownie jakąś częścią ciała z czymś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Uderzył się kolanem o szafę. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} zadawać… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pukać się — pot. Puknij się, stuknij się w czoło, w głowę, posp. w łeb «słowa kierowane do osoby, która mówi głupstwa»: Maniuś, ona mi się nawet podoba. – Co? – zdumiał się Paragon. – Widziałeś, ma ładne oczy. – Puknij się w głowę. Detektyw nie musi mieć… … Słownik frazeologiczny
stuknąć się — (palcem) w głowę, w czoło, w łeb zob. głowa 52. Stuknij się w czoło, w głowę, w łeb zob. puknąć się … Słownik frazeologiczny
stukać się — Stuknąć się (palcem) w głowę, w czoło, w łeb zob. głowa 52. Stuknij się w czoło, w głowę, w łeb zob. puknąć się … Słownik frazeologiczny
stuknąć się — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}stukać się {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}stuknąć się II {{/stl 13}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} wpaść na siebie, uderzyć o siebie nawzajem; zderzyć się, puknąć się :… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pukać — ndk I, pukaćam, pukaćasz, pukaćają, pukaćaj, pukaćał puknąć dk Va, pukaćnę, pukaćniesz, pukaćnij, pukaćnął, pukaćnęła, pukaćnęli, pukaćnąwszy 1. «uderzając lekko czymś w coś, powodować odgłos; stukać, kołatać» Pukać do drzwi, do okna, do pokoju.… … Słownik języka polskiego